Vefnum áskotnaðist þessi vísa nú á dögunum,hún skýrir sig sjálf,og er birt hér öðrum til ánægju.
Tólf eru synir tímans                                                     
sem tifa fram hjá þér.
Janúar er á undan
með árið í faðmi sér.

 

Febrúar og fannir

þá læðist geislinn lágt.

Í mars þó blási oft biturt

þá birtir smátt og smátt.

 

Í apríl sumar aftur

þá ómar söngur nýr.

Í maí flytur fólkið

og fuglinn hreiður býr.

 

Í júní sest ei sólin

þá brosir blómafjöld.

Í júní er bagginn bundinn

og borðuð töðugjöld.

 

Í ágúst slá menn engin

og börnin týna ber.

Í september fer söngfugl

og sumardýrðin þver.

 

Í október fer skólinn

að bjóða börnum heim.

Í nóvember er náttlangt

í norðurljósageim.

 

Þó desember sé dimmur

þá dýrðleg á hann jól.

Á honum endar árið

og aftur hækkar sól.

 

   Höf. ókunnur.

Sótt úr kolli Guðfinns Jakobssonar

frá Reykjarfirði á Ströndum norður

haustið 1989.